ในคู่มือที่ชื่อว่า "Etiquette Handbook" บาร์บาร่า คาร์ตแลนด์เขียนไว้ว่า สิ่งที่แบ่งแยกใครต่อใครว่า "เป็นคนบ้านป่าเมืองเถื่อนหรือผู้เจริญแล้ว" คือกริยาท่าทางการวุ่นบนโต๊ะอาหาร ซึ่งฟังดูแล้วค่อนข้างขัดอารมณ์ (ในกรณีที่อยากรับประทานอาหารแบบสบายๆ)และวิถีปฏิบัติอย่างไทยๆ ที่เจริญที่สุดแล้ว อาวุธบนโต๊ะอาหารก็มีแค่ช้อนและส้อม สิ่งที่พอกล้อมแกล้มย้อมใจให้ภูมิใจ นั่นคือ ตั้งขนบธรรมเนียมบนโต๊ะอาหารใหม่ให้เป็นแบบผู้ดีไทย หากเมื่อขึ้นโต๊ะอาหารฝรั่ง เราก็ต้องโกยไล่ตามวิถีตะวันตกอยู่ดี
ถือเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ เมื่อแวะเวียนเข้ามาในร้านอาหาร ยิ่งผู้ที่ชอบเผยแพร่เรื่องอาหาร โดยไม่มีฐานันดรสื่อมวลชนแล้ว โดยเฉพาะพวกบล็อกเกอร์ทั้งหลายนั่นแหละ...ตัวดี! ที่ชอบหยิบยกเรื่องอาหารเจ๋งๆ ที่รับประทานแล้ว ก่อนหน้าที่จะเข้าปาก ก็ถ่ายรูปเพื่อนำไปโพส ไม่ว่าในบล็อก ทวิสเตอร์ หรือเฟซบุ๊ก เจตนาเพื่อถกเถียงบอกเล่าประสบการณ์ หรืออะไรก็แล้วแต่ตามแต่ที่ท่านตั้งท่านคิด จนไม่รู้ว่า ไอ้การถ่ายรูปบนโต๊ะอาหาร (ในร้านอาหาร) ถือว่าผิดจารีตการรับประทานอาหารมาก
คริส โพเพิล--บล็อกเกอร์ เคยถูกขอให้วางกล้องไว้ไกลๆ สักสองสามนาที--โดยเฉพาะเมื่อเข้ามาในร้านอาหารที่มีชื่อเสียง การถ่ายรูปอาหาร ทำให้ดูไม่เป็นมืออาชีพ เหมือนปาปารัสซี่มากกว่าเป็นคนรักอาหารผู้หยาบคาย หรือคุณเนียมฮ์ บล็อกเกอร์เช่นกัน ครั้งหนึ่งเธอเคยถูกขอให้ลบภาพ หล่อนรื้อความหลังบอกว่า "ราวกับว่าฉันขโมยวิญญาณของแซลมอนรมควันอยู่" บล็อกเกอร์ทั้งคู่กระมิดกระเมี้ยนใช้กล้องถ่ายรูปรูปที่อยากได้ให้เร็วที่สุดตราบเท่าที่จะทำได้ แม้จะมีการบ่นพร่ำของร้านอาหารบางแห่งที่ห้ามใช้แฟลช ห้ามสแน็ปภาพโดยไม่ได้รับอนุญาต และรบกวนผู้อื่นโดยการปีนขึ้นบนเก้าอี้ เพื่อให้ได้รูปถ่ายมุมที่สวยขึ้น
สิ่งที่คุณบาร์บาร่าเขียนในหนังสือที่ถือเป็นสมบัติผู้ดีของชาวตะวันตก เมื่อปี 1962 หล่อนว่าการถ่ายรูปมันเหมือการแสดงข้อคิดเห็นให้อาหาร ซึ่งมันทำให้คุณกลายเป็นคนโง่หยาบคาย ไม่ให้เกียรติอาหาร ความคิดนั้นออกจะคร่ำครึเกินไป หรือว่า (อีกที) ยุคนั้นยังไม่มีบล็อก เว็บไซด์อาหาร ทวิตเตอร์ หรือว่าเฟซบุ๊ก
เห็นไหมคะ ว่าตะวันตกก็ยังถือครองระเบียบมรรยาทหลายฉบับ ที่หมุนไปตามกระแสโลกและผู้ที่ถือข้างข้างใดข้างหนึ่ง เอาเป็นว่า รับประทาน-แสดงกริยาบนโต๊ะอาหารกันแบบรบกวนการรับรู้ทางภาพและเสียงของผู้อื่นแบบพอประมาณ (ในขนาดที่รับกันได้ เช่น เสียงไม่กระแทกกระทั้นโต๊ะผู้อื่น ไก่ในจานคุณไม่กระเด็นไปอยู่ที่โต๊ะตรงข้าม เป็นอันใช้ได้)
แหม...ได้ชื่อว่าอยู่ในสถานที่สาธารณะ ถ้าใครมีประสาทรับรู้ระหงมากนัก ก็เข้าห้องเอ๊กซ์คลูซีฟไปสิคะ ไหนๆ พวกคุณก็จ่ายเงินซื้อสิ่งที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น